AĞIL QIZIL TACDIR
Afaq Nadir qızı Nəsibova 1988-ci il martın 9-da Gürcüstanda – Borçalının ağır ellərindən olan Faxralı kəndində müəllim ailəsində anadan olub. Körpəliyi bu kənddə keçsə də, təhsilini doğma Faxralıdan uzaqlarda almalı olub. Valideynlərinin işi ilə əlaqədar Dağıstanın Dərbənd şəhərində yaşadıqlarından, orta məktəbin birinci sinfinə də məhz burada getməli olub – Dərbənddəki 11 saylı orta məktəbdə oxuyub. İlk gündən məktəbdə müəllimlərinin diqqətini çəkib, xüsusilə də riyaziyyat fənninə güclü marağı onu təkcə oxuduğu məktəbdə deyil, eyni zamanda Dərbənd məktəbliləri arasında məşhurlaşdırıb. 6-cı sinifdə oxuyanda isə o, artıq Dağıstan Respublikasının məktəbliləri arasında öz qabiliyyəti və istedadı ilə seçilib, Cənubi Dağıstan üzrə keçirilən ənənəvi riyaziyyat olimpiadasında birinci yeri tutub. Bu, Afaqın ilk uğuru, onu böyük zəfərlərə aparacaq ilk qələbəsi, gələcək uğurlarının müjdəsi idi. Təbii ki, bu uğura hamıdan çox sevinən onun valideynləri idi. Afaqın atası, özü də riyaziyyat müəllimi olan Nadir müəllim qızının sabahına böyük inamla baxırdı.
Sonradan valideynləri Bakıya köçən Afaq təhsilini 2000-ci ildən Sabunçu rayonundakı 271 saylı tam orta məktəbdə davam etdirib. Bu məktəbdə də qısa müddətdə qabiliyyəti, dərin zəkası və istedadı ilə yaşıdları arasında fərqlənib, müəllim və şagird kollektivinin hörmətini qazanıb. Onun məktəbin yuxarı siniflərdə oxuduğu illəri yaxşı xatırlayıram. 2002-ci ilin yanvarından həmin məktəbin direktoru olduğumdan, bütün istedadlı şagirdlər kimi, Afaqın qazandığı uğrular məni də hədsiz sevindirirdi. Hansı müəllim öz yetirməsinin uğuruna sevinməz ki?! Hər dəfə onun oxuduğu sinfə daxil olanda şagirdlərə xitablarımdan biri bu olurdu: “Vətən mənə oğul desə nə dərdim, mamır olub qayasında bitərdim”. Mənim bu sözlərimə Afaqın dərhal reaksiya verməsi, dərin məzmunlu, Vətən sevgisi ilə yoğrulmuş cavabı məni duyğulandırar və sevindirərdi. Və hər dəfə 271 saylı məktəbin şagirdi kimi, onun təhsildə qazandığı uğurdan söz düşəndə, adı məktəbimizin adıyla qoşa çəkiləndə qəlbim fərəh hissi ilə dolurdu. Bu fəxarət hissini bir də o artırırdı ki, Afaq Borçalının ağır eli Faxralının yetirməsidir, həm də yaxın qohumumdur. Və inanırdım ki, o, gələcəkdə Borçalının, doğulduğu Faxralı kəndinin şöhrətinin üstünə şöhrət gətirəcək. Bu inamı onun sinifdən sinifə keçdikcə artan uğurları, rayon və respublika miqyasında keçirilən fənn olimpiadalarında fəal iştirak etməsi daha da artırırdı.
Afaq 2005-ci ildə Sabunçu rayonundakı 271 saylı tam orta məkətəbi fərqlənmə attestatı ilə bitirdi. Artıq gələcək həyat yolunu müəyyənləşdirməli, bir peşənin sahibi olmalıydı. Uşaqlıqdan riyaziyyat fənninə böyük maraq göstərməsi və bu fənn üzrə olimpiadaların qalibi olması səbəbindən onu tanıyanların çoxu hesab edirdi ki, Afaq riyaziyyatçı olacaq. Kim bilir, bəlkə də ondan yaxşı riyaziyyatçı olardı. Amma Afaqın seçimi başqa idi. O, həkim olub insanların sağlamlığı keşiyində dayanmaq istəyirdi. Bu istək də onu Azərbaycan Dövlət Tibb Universitetinə gətirib çıxardı. Orta məktəbi bitirdiyi il bu universitetin müalicə-profilaktika fakültəsinə daxil oldu. Onun bu seçimi bəzilərinə qəribə gəlsə də, Afaq bir məlum-məşhur həqiqəti bir daha sübut etmiş oldu ki, doğrudan da, riyaziyyat bütün elmlərin açarıdır. Riyaziyyatı bilmədən digər elmlərə mükəmməl yiyələnmək olmaz.
İmtahan həyəcanları ilə dolu olsa da, hər günü şirin xatirələrlə yaddaşlara yazılan altı illik tələbəlik həyatı arxada qaldı. 2011-ci ildə Afaq Tibb Universitetini də fərqlənmə diplomu ilə bitirdi. Amma bu da onun üçün hələ son deyildi. Qarşıda yenə təhsil almaq, daha kamil bir həkim kimi yetişmək üçün oxumaq dururdu. 2011-2015-ci illərdə rezidenturada oxudu. Bu illərdə İstanbul Universitetinin xəstəxanasında, “İstanbul Florence Nightingale” xəstəxanasında, Kayseri Erciyez Univertsiteti Tibb fakültəsi xəstəxanasının Hematologiya və sümük iliyi transplantasiyası şöbələrində uzunmüddətli təcrübə keçdi.
Afaq həm də əxlaqi fəzilətlərə tapınan ziyalıdır. Ağıllı, təmkinli, hövsələli olması ilə, gözəl davranışı və ünsiyyəti ilə yoldaşlarından seçilir. Ağır oturub-duran, öz yerini biləndi. Məşhur atalar sözü var: “Ağıl qızıl tacdır, hər başda olmaz”. Mən Afaqı illərdir belə tanımışam. Və güman edirəm, zəndim məni aldatmayıb. Müdriklərdən biri demişdir:
“Qızıldan, gümüşdən, zərdən-zibadan
İnsanın bir təmiz adı gözəldir”.
Afaq Nəsibova yaxşı ad uğrunda həmişə çalışıb və bu gün də çalışır. N.Gəncəvinin aşağıdakı qiymətli fikrini yaddan çıxarmır:
“Gecəni, gündüzü çox vermə bada,
Yaxşı ad uğrunda çalış dünyada”.
Hələ rezidenturada oxuduğu dövrdə – 2013-cü ildə Azərbaycan Tibb Universitetinin Tədris Terapevtik Klinikasının yeni açlımış “Hematologiya” şöbəsində həkim kimi fəaliyyətə başlayıb. Praktik həkimlik fəaliyyəti ilə yanaşı, elmi araşdırmalardan da ayrılmayıb. Bir neçə elmi məqalənin müəllifidir. 2016-cı ildə İtaliya və Türkiyədə keçirilən elmi konfransların iştirakçısı olub. Hazırda Milli Onkologiya Mərkəzində Onko-hematologiya şöbəsində çalışır.
Ailəlidir, həyat yoldaşı Xətai Hüseynəli oğlu Amaşov respublikanın aparıcı mobil şirkətlərindən olan “Bakcell” şirkətinin nəzdindəki “Azərkonnekt” şirkətində bölmə rəhbəri vəzifəsində çalışır. Oğlu Əli Slavyan universitetinin nəzdindəki liseyin ikinci sinif şagirdidir.
Bu gün Afaqın valideynləri, onu yetirən Borçalı və borçalılarla yanaşı, təhsil aldığı 271 saylı məktəbin direktoru başda olmaqla pedaqoji kollektivin bütün üzvləri onun hər uğuruna sevinir, onunla fəxr edirlər. Çünki məhz Afaq kimi layiqli, ləyaqətli, hər şeyin fövqündə xeyirxahlığı, insanlığı və xalqa xidməti görənlərə Vətən övlad deyir. Düşünürəm ki, Afaqın da həyatda qazandığı ən böyük uğur elə budur. Bundan böyük mükafat ola bilməz.
Mənbə : Səməndər Məmmədov – “Faxralılar”, Bakı – “Elm və təhsil” – 2017, I kitab.
