Ceyhun Şamil oğlu Qurbanov

LAYİQLİ VARİS

Həyatda xoşbəxtliyi hə­rə bir şeydə görür.  Kimi var-dövləti, kimi də ad-sanı, şan-şöhrəti özü üçün ən böyük xoşbəxtlik sa­yır. Ləyaqətli övladlar böyüdüb tərbiyə etməyi – yaxşı va­li­deyn olmağı bütün xoş­bəxtliklərin fövqündə gö­rən­­lər də var və bəlkə elə doğ­rudan da bundan böyük xoşbəxtlik yoxdur. Çünki dün­ya şöhrətli yazıçı Ç.Aytmatovun dediyi kimi, insanın başqaları üçün, cəmiyyət üçün görə biləcəyi ən yaxşı iş öz ailəsində ləya­qətli övladlar tərbiyə etməkdir. Elə övlad tərbiyə etmək ki, sa­bah sənin başını uca etsin, onun hər hansı bir əməlindən xəcalət çəkməyəsən, əksinə bir ata kimi öyünəsən, haqlı qürur hissi du­ya­san. Yaxşı övladın atası olmaq nə qədər xoşbəxtlikdirsə, yax­şı atanın övladı olmaq da o qədər, bəlkə ondan da artıq dərə­cə­də xoşbəxtlikdir. Çünki təkcə soyadını, kimin övladı olduğunu demək kifayətdir ki, sənə qarşı böyük ehtiram göstərsinlər, hörmətlə qarşılasınlar. Yetər ki, sən bu ada kölgə salacaq bir addım atmayasan, valideynin təmiz adına ləkə salacaq hərəkətə yol verməyəsən. Bu yazıda haqqında söhbət açmaq istədiyim Ceyhun Şamil oğlu Qurbanov da bu mənada xoşbəxtlərdəndir. Bəri başdan deyək ki, Ceyhun həyatda heç bir işlə məşğul olmasaydı belə onun iki çağırış Azərbaycan Milli Məclisinin üzvü olmuş, filologiya elmləri doktoru, professor Şamil Qur­ba­novun – şərəfli və ləyaqətli ömür yaşamış bir alimin, ictimai xa­dimin oğlu olması  bəs edərdi ki, bütün ömrü boyu yolların­da yaşıl işıq yansın, özünü həmişə xoşbəxt saysın. Ceyhun həm də ona görə xoşbəxtdir ki, atasının adı ilə öyünüb fəxr etsə də, heç zaman bu adın kölgəsinə sığınmayıb, çalışıb ki, sevimli xalq şairimiz Zəlimxan Yaqub demiş, “qara saçlarını elmin yol­larında ağardaraq bir millətin üzağlığına dönən” kişinin adına layiq olsun, onun şərəfinə, şöhrətinə xələl gətirməsin, həyatda qazandığı hər uğuru ilə onun ruhunu şad eləsin.

…1972-ci ildə Bakıda dünyaya gələn Ceyhun Şamil oğlu Qurbanov bütün varlığıyla dədə-baba yurdu Borçalıya – onun ağır ellərindən olan Faxralıya bağlı olub. Doğma el-obaya vur­ğun­luq, məhəbbət, onun əsrarəngiz təbiətinə heyranlıq, adət-ənənəsinə bağlılıq atası Şamil müəlimdən keçib ona. 1989-cu il­də Bakıdakı 20 saylı orta məktəbi bitirən Ceyhun elə həmin il Bakı Dövlət Universitetinin Hüquq fakültəsinə daxil olub. 1994-cü ildə universitetdə təhsilini başa vurub və Bakı şəhə­ri­nin Binəqədi rayon prokurorluğunda müstəntiq kimi fəaliyyətə başlayıb. 2000-2001-ci illərdə Azərbaycan Respublikası baş Pro­kurorluğunun Ağır Cinayətlərə dair İstintaq İdarəsində ya­ra­dılmış  xüsusi istintaq qrupunda fəaliyyət göstərib. 2001-ci il­də Bakı şəhər prokurorunun köməkçisi vəzifəsinə təyin olunub. Bir müddət həmin vəzifədə çalışdıqdan sonra həmin təşkilatda yeni yaradılmış Müraciətlərə baxılması şöbəsinin prokuroru vəzifəsinə təyin olunub. Yüksək peşəkarlığını, işə məsuliy­yə­ti­ni və bacarığını nəzərə alan rəhbərlik tezliklə ona daha böyük etimad göstərib və o, həmin şöbənin böyük prokuroru vəzifə­si­nə irəli çəkilib. 2004-cü ilin martından isə həmin şöbənin rəisi vəzifəsində çalışır, ədliyyə müşaviridir.

Ceyhun Qurbanovun yüksək peşəkarlığı, qüsursuz xidməti rəhbərliyin diqqətindən yayınmayıb, zəhməti layiqincə qiymət­lən­dirilib. 2001-ci ildə 1 oktyabr – Azərbaycan Respublikası Prokurorluğu işçilərinin peşə bayramı günü münasibəti ilə və xidməti vəzifəsini layiqincə yerinə yetirdiyinə görə mükafat­lan­dır­ma qaydasında ona I dərəcəli hüquqşünas rütbəsi veril­mişdir. 2006-cı ilin yekunlarına görə isə  Azərbaycan Respub­li­kası Prokurorluq orqanlarında qanunçuluğun və hüquq qayda­sı­nın möhkəmləndirilməsində xidməti vəzifəsini layiqincə yerinə yetirdiyinə görə ona təşəkkür elan edilmişdir.

Sadaladığımız bu avtobioqrafik məlumatlardan da görün­dü­yü kimi, Ceyhun Qurbanov gənc olmasına baxmayaraq hüquq-mü­hafizə sistemində məsul vəzifələr daşıyıb və hazırda da bu sahədə işini uğurla davam etdirməkdədir. Ancaq onunla ya­xın­dan ün­siy­yətdə olanda adam inanmaq istəmir ki, müsahibi yük­sək vəzifəli hüquq-mühafizə işçisidir. Axı, adətən biz   hüquq-mühafizə siste­min­də çalışanların zəhmli sir-sifətinə, bəzən hətta layiq olduqla­rından da yüksək səviyyədə təkəbbür və əda göstərmələrinə alış­mışıq və etiraf edək ki, çoxlarımız hesab etmişik ki, polis və pro­kurorluq işçisi elə belə də olmalı­dır. Ancaq Ceyhunun simasında biz uzun illər cəmiyyətə hakim kə­si­lən bu stereotipləri dağıdan bir hüquq-mühafizə işçisini gö­rürük. Onda nə məmur amiranəliyi, özündənrazılığı, nə də baş­qalarına yuxarıdan aşağı baxmaq yox­dur. Həmişə çöhrə­sin­dən nur yağır. Həlim xasiyyəti, mehribanlığı, təvazökarlığı, həs­saslığı və səmimiliyi ilə diqqəti çəkir. Və istər-istə­məz dü­şü­nür­sən ki, ömrünü elmin və el-obanın, Vətənin yolunda şam ki­mi əridən, çox iş görüb az danışan, gördüyü işlərdən çox gör­mə­li ol­du­ğu işlərdən danışan Şamil Qurbanovun oğlu başqa cür ola da bilməzdi.

Философлардан бири буйурур: «Həqiqət alovu, onu aparanların əlini tez-tez yandırır». Haqqın, ədalətin keşiyində dayanan Cey­hun Şamil oğlu da bu həqiqəti yaxşı bilir və bu alovdan qorxmur. Hə­mişə haqlının, ədalətin ­­– qanunun, qanunçuluğun tərəfində dayanır.

Şamil müəllimdən Ceyhuna miras qalan halallıq, təmizlik, saflıq və səmimiyyətlə yanaşı el-obaya yurda, bağlılıq, elin xeyir-şərində tapılmaq, qohumcanlılıq və bir də ailəcanlılıqdır. Gözəl ailə başçısı olan Ceyhun ömür-gün yoldaşı, filologiya elmləri namizədi Fatma xanımla bərabər üç övlad böyüdür.  Onların böyüyüb cəmiyyətdə özlərinə layiqli mövqe tutma­larına çalışır. Çalışır ki, balaca Şamil babası Şamil Qurbanovun adına layiq böyüsün, nəsil şəcərəsini ləyaqətlə davam etdirsin.

Mənbə : Səməndər Məmmədov –  “Ağır elsən, Borçalıda adın var…”, Bakı – “Nurlan” – 2009, I kitab.

Faxralı.com saytında yerləşdirilən məlumatlar Hüseynqulu Məmmədli, Səməndər Məmmədov, Rəşid Faxralı, Allahverdi Kərimovun müəllifi olduğu 8-dən çox kitab və digər mənbələr əsasında tərtib olunmuşdur